नेपालको संसद्मा ‘शून्य समय’ छिमेकी मुलुकबाट सिक्दै !
शंकर मान सिंह २०८१, असार १० ११:२१ 
काठमाडौं । पञ्चायत कालमा शून्य समयमा आफ्नो क्षेत्रमा के बनाउने, के यो सत्य हो ? आदिजस्ता प्रश्न सोध्ने र सो पनि गोरखापत्रमा हुबहु छाप्ने चलन थियो । उदाहरणको लागि बुटवलबाट तानसेन जाने बाटोमा सिद्ध बाबा भन्ने स्थानमा टनेलको काम पूरा हुने भएको के सत्य हो ? फलानो ठाउँमा झोलिङ्गे पुल बनाउने कुरा के सत्य हो ? तत्कालीन अवस्थामा बोल्ने अधिकार नभएको सन्दर्भमा शून्य समय सुन्न रमाइलो हुने गर्थ्यो । किनकि त्यस बेला अलिक संवेदनशील कुरा सोध्ने हलुका पारा थियो शून्य समय । कुनै प्रदेशमा शून्य समयको ठाउँमा प्रश्नोत्तर र ध्यानाकर्षण भनेर पनि संशोधन गरेका छन् ।
हाल बाक् स्वतन्त्रताको कारण र सामाजिक सञ्जालको कारणले पनि हो कि संसद्मा शून्य समय कसरी प्रभावकारी बनाउने भन्नेतर्फ सजक हुनुपर्ने देखिन्छ । होइन भने एक मिनेट समय दिएर बोल्न लगाएर खास उपलब्धि हुँदैन कि भन्ने हो हुन त यसको पनि कार्यविधि होला ? छिमेकी मुलुक भारतमा शून्य समय भनेको लोकसभा र राज्यसभा दुवैमा एक घण्टाको अवधि हो । जसमा सभामुखको पूर्व अनुमतिविना सम्बन्धित सदनका सदस्यहरूले प्रश्नहरू सोध्न सक्छन् । यो लोकसभामा दिउँसो १२ बजेदेखि १ बजेसम्म र राज्यसभामा बिहान ११ बजेदेखि १२ बजेसम्मको अधिकतम सम्भावना हुन्छ ।
शून्य समय भनेको के हो ?
संसद्का सदस्यहरूले प्रश्नकालमा प्रश्न सोध्ने बानी परेको हुन्छ । यसरी नै संसद्को अधिवेशन सुरु हुन्छ । संसद्ले प्रश्नोत्तर समयबाहेक अन्य विषयमा छलफल गर्नका लागि सदस्यलाई थप समय दिएको हुन्छ । छिमेकी भारतमा संसदीय कार्यविधिमा यसलाई मान्यता नदिए पनि अहिले संसद्का दुवै सदनमा ‘जिरो आवर’ चल्ने चलन बनेको छ । शून्य समयको इतिहास यो सन् १९६० को दशकको कुरा हो जब राष्ट्रिय तथा अन्तर्राष्ट्रिय महत्वका विभिन्न विषयहरू संसद्का सदस्यहरूले प्रश्नकालपछि उठ्ने गर्थे ।
भारतमा यस्तै एउटा अवसरमा एकजना सदस्यले संसद्को अधिवेशन चलिरहेको बेला संसद्बाहिर मन्त्रीहरूले गरेको नीतिगत घोषणासम्बन्धी मुद्दा उठाएका थिए । यो कार्यले अन्य सदस्यहरूमा एउटा विचार जगायो जसले सभामा महत्वपूर्ण विषयमा छलफल गर्न अर्को प्रावधानको माग गर्यो । नवौं लोकसभाका सभामुखको हैसियतमा रवि रेले सभाको कारबाहीमा केही परिवर्तन ल्याउनुभयो ताकि सदस्यहरूलाई अत्यावश्यक सार्वजनिक महत्वका विषयहरू उठाउने थप अवसरहरू सिर्जना गरियो । उनले ‘शून्य समयमा’ कार्यविधिलाई व्यवस्थित गर्ने, विषयलाई व्यवस्थित ढंगले उठाउने र सदनको समयलाई अप्टिमाइज गर्ने संयन्त्रको प्रस्ताव गरे ।
किन भनिन्छ ‘शून्य समय’ शब्दकोशले ’शून्य समय’ लाई ‘महत्वपूर्ण क्षण’ वा ‘निर्णयको क्षण’ भनेर परिभाषित गरे पनि, संसदीय भाषामा, यसलाई प्रश्न गर्ने समयको र नियमित कामको सुरुवातबीचको समयको अन्तर भनिन्छ । कार्यविधिको नियममा शून्य घण्टाको उल्लेख छैन र त्यसैले यसलाई संसद्का सदस्यहरूले गम्भीर महत्वका विषयहरू उठाउने अनौपचारिक प्रक्रिया मानिन्छ । दिउँसो १२ बजेबाट सुरु हुने तथ्यलाई यसरी नामाकरण गर्नुको अर्को औचित्य पत्ता लगाउन सकिन्छ ।
संसद्को बैठक साधारणतः बिहान ११ बजे सुरु हुन्छ र प्रत्येक बैठकको पहिलो घण्टा प्रश्नोत्तरको लागि राखिएको हुन्छ । यस अवधिमा सदस्यहरूले प्रश्न सोध्छन् र मन्त्रीहरूले जवाफ दिन्छन् । प्रश्नहरू तीन प्रकारका हुन्छन्– शून्य समय प्रश्न, र एजेन्डाबीचको समय अन्तरलाई शून्य समय भनिन्छ । कार्यविधि नियमावलीमा उल्लेख छैन । तसर्थ यो कुनै पनि १० दिन पूर्वसूचनाविना कुनै पनि मुद्दा उठाउन संसद्का सदस्यहरूलाई उपलब्ध अनौपचारिक उपकरण हो । यो किनभने सामान्यतया मुद्दाहरू सार्वजनिक हुन्छन् र सार्वजनिक मामिलाहरू १० दिनसम्म पर्खन सक्दैनन् । शून्य समय संसदीय प्रक्रियाको क्षेत्रमा एक भारतीय नवाचार हो र १९६२ देखि अस्तित्वमा छ । नेपालमा कहिलेदेखि भएको हो सो खोज र अनुसन्धानको विषय हो ।
संसद्मा शून्य समयको विश्लेषण गर्दा देखिन्छ । यसले सांसदहरूलाई जरुरी र महत्वपूर्ण विषयमा छलफल गर्न अनुमति दिन्छ । निःसर्त समयावधि वा १० दिन सूचनाको आवश्यकताविना मुद्दाहरू उठाउनको लागि प्लेटफर्म प्रदान गर्छ । असंरचित वा कम तयार छलफलको नेतृत्व गर्न सक्छ ।
रचनात्मक बहसको सट्टा राजनीतिक फाइदाको लागि प्रयोग गर्न सक्ने जोखिम पनि हुन्छ । तत्काल दबाब दिनुपर्ने विषय र मुद्दाहरूमा तत्काल ध्यान र कार्यको लागि अवसर प्रदान गर्छ । वर्तमान घटनाहरूमा संसदीय प्रणालीको उत्तरदायित्व बढाउँछ ।
धम्की : समयको कमीले छलफलको गहिराइलाई सीमित गर्न सक्छ । अन्य विषयहरूले छायामा परेका खण्डमा महत्वपूर्ण मुद्दाहरूले उनीहरूको ध्यान नपाउन सक्छ । यो विश्लेषण तत्काल छलफलको लागि समयको रूपमा संसदीय कार्यवाहीमा शून्य समयको सामान्य अवधारणामा आधारित रहेको छ । ‘शून्य समय’लाई प्रयोग गरिएको सन्दर्भमा फरक–फरक अर्थ हुन सक्छ । यहाँ केही सामान्य व्याख्याहरू छन् ।
सैन्य सन्दर्भ : सैन्य शब्दावलीमा, ‘शून्य समय’ले निर्धारित समयलाई जनाउँछ । जुन सैन्य अपरेसन सुरु गर्न सेट गरिएको छ । यो क्षण हो जब आक्रमण वा अपरेसन सुरु हुन्छ ।
सामान्य उपयोगः अधिक सामान्य अर्थमा ‘शून्य समय’ले महत्वपूर्ण घटना वा कार्यको सुरुवातलाई संकेत गर्दै, महत्वपूर्ण क्षण वा फिर्ता नहुने विन्दुलाई जनाउन सक्छ । यसलाई नयाँ चरण, परियोजना वा पहलको सुरुवात संकेत गर्न प्रयोग गर्न सकिन्छ ।
साहित्यिक र चलचित्र प्रयोगः साहित्य र चलचित्रमा, ‘शून्य समय’ले कथा रेखाभित्र ठूलो महत्व राख्ने विशिष्ट समयलाई जनाउन सक्छ । महत्वपूर्ण घटनाहरू गतिमा सेट हुँदा यसले महत्वपूर्ण क्षणलाई चिह्न लगाउन सक्छ ।
संक्षेपमा, ‘शून्य समय’ले महत्वको क्षण वा महत्त्वपूर्ण कुराको सुरुवात विन्दुलाई जनाउँछ र यसको सही अर्थ यो प्रयोग गरिएको सन्दर्भमा फरक हुन सक्छ ।
शून्य समय – भारतीय संसद्को शून्य समय के हो ?
व्यवस्थापक ४–५ मिनेट शून्य समय भनेको समय हो । जब संसद्का सदस्यहरूले अत्यावश्यक सार्वजनिक महत्वका मुद्दाहरू उठाउन सक्छन् । शून्य समयमा मुद्दा उठाउनका लागि सांसदहरूले बैठकको दिनमा सभामुख÷अध्यक्षलाई बिहान १० बजेअघि सूचना दिनुपर्छ । सूचनामा उनीहरूले सदनमा उठाउन चाहेको विषय उल्लेख गर्नुपर्छ । यद्यपि, सभामुख, लोकसभा÷अध्यक्ष, राज्यसभाले कुनै सदस्यलाई महत्वपूर्ण कुरा उठाउन अनुमति दिन वा अस्वीकार गर्न सक्छ ।
भारतीय राजनीति र यसको कार्यप्रणाली बुझ्नको लागि विभिन्न संसदीय उपकरणहरू जान्न महत्त्वपूर्ण छ, जुन युपीस्सी पाठ्यक्रमको अंश हो । ‘शून्य समय’ प्रक्रियाको नियममा उल्लेख गरिएको छैन । तसर्थ, यो एक अनौपचारिक उपकरण हो, जुन सांसदहरूलाई १० दिनअघि कुनै सूचनाविना मुद्दा उठाउन उपलब्ध छ । यो किनभने सामान्यतया, मामिलाहरू सार्वजनिक महत्वका हुन्छन् र त्यस्ता मुद्दाहरू १० दिनसम्म पर्खन सक्दैनन् ।
‘शून्य समय’ को शब्दकोशको अर्थ ‘महत्वपूर्ण क्षण’ वा ‘निर्णयको क्षण’ हो भने संसदीय भाषामा, यो प्रश्नोत्तरको अन्त्य र नियमित कामकाजको सुरुवातबीचको समयको अन्तर हो । दिउँसो १२ बजे सुरु हुने तथ्यलाई यसरी नामाकरण गर्नुको अर्को तर्क हो । शून्य घण्टाको उत्पत्ति शून्य समयको उदय ६० को दशकको सुरुमा भएको पत्ता लगाउन सकिन्छ, जब सभासदहरूले प्रश्नकाल लगत्तै, कहिले सभापतिको पूर्व अनुमति लिएर वा अन्य समयमा त्यस्तो अनुमतिविना धेरै सार्वजनिक महत्वका र अत्यावश्यक विषयहरू उठाउन थालेका थिए ।
सभामुखले ‘प्रश्नकाल सकियो’ घोषणा गर्नेवित्तिकै एकजना सदस्यले आफूले अत्यन्तै महत्वपूर्ण ठानेका वा महत्वपूर्ण ठानेको विषयलाई सदनको ध्यानाकर्षण गराउने र त्यसमार्फत उठाउने अभ्यास हुन थाल्यो । सदन, सरकारलाई र जसले कुनै ढिलाइ गर्न सकेन न त सामान्य जग्गा उपलब्ध प्रक्रियाहरू पछ्याएर उठाउन पर्खन सक्छ । शून्य समयको कार्यवाहीले मिडियामा लाइमलाइटमा ल्याउन थाल्यो, जसले गर्दा धेरैभन्दा धेरै सदस्यहरूलाई यो दूत र उपयोगी उपकरणको साहारा लिन प्रोत्साहित गरियो ।
नेपालको सन्दर्भमा प्रतिनिधिसभाका सांसदहरूले संसद्को ‘जिरो आवर’को नाम परिवर्तन गर्न माग गरेका छन् । हालै प्रतिनिधिसभाको शून्य समयमा बोल्दै नेपाली कांग्रेसका सांसद रामहरि खतिवडाले ‘जिरो आवर’को नाम परिवर्तन गरी ‘ह्यरिङ आवर’ राख्न माग गरे । ‘शून्य समय’को अर्थ शून्य घण्टा होइन । यसलाई श्रवण घण्टाको रूपमा पुनः नामाकरण गर्नुपर्छ । मन्त्रीहरूले सांसदहरूको भनाइ सुन्न समय दिनुपर्छ । यसतर्फ सबैले ध्यान दिनुपर्छ भनिन्छ ।
क्याटेगोरी : विचार / ब्लग
ट्याग : #Page 4
ताजा अपडेट
- प्रहरी विधेयक मन्त्रिपरिषदमा पेस
- रास्वपा सभापति लामिछाने अझै १५ दिन हिरासतमा
- मृत्युपश्चात् मानव अङ्ग दान गर्ने परिवारलाई दुई लाख
- भारतीय स्थल सेनाध्यक्ष उपेन्द्र द्विवेदी स्वदेश फिर्ता
- राष्ट्रिय गौरवका आयोजनाका कामलाई गति दिन प्रधानमन्त्रीको चासो
- कुलमान विरुद्धको पेशी अर्को बर्ष मात्र !
- धरहरा चढ्न शुल्क लाग्ने
- बाल अधिकार रक्षकहरूको राष्ट्रिय भेला काठमाडौंमा सुरु
धेरैले पढेको
- सुनचाँदीमा सिन्डिकेट लगाएको भन्दै नेपाल राष्ट्र बैंकविरुद्ध सर्वोच्चको कारण देखाऊ आदेश
- समसामयिक राजनीतिक व्यङ्ग्य
- चिया पसल पनि कम्पनी ?
- ढोरपाटन जोड्ने सडक कालोपत्रे गरिँदै
- युनिश शाहीको गीत ‘धारिलो तिर˝ को भ्युज वान मिलियन नाघ्यो
- राजेन्द्र विमल र हरिहर शर्मालाई पुरस्कृत गरिने
- एक्सेल डेभलपमेन्ट बैंकको ट्राफिक प्रहरीलाई सहयोग
- इन्फिनिटी लघुवित्तको सातै प्रदेशमा तालिम सम्पन्न
तपाईको प्रतिक्रिया